Frei Otto – pionier en grondlegger lichtgewicht membraanoverkappingen
Alle overkappingen die Texstyleroofs vervaardigt, vinden hun basis in de zogenaamde membraantechnologie.
Membraanoverkappingen geinspireerd door de natuur
Een technologie die door de Duitse architect en bouwkundige Frei Otto werd geïntroduceerd en toegepast om wereldwijd lichtgewicht overkappingsconstructies te ontwerpen, te maken en te plaatsen. Geïnspireerd door de natuur en de processen die daar te vinden zijn, zocht Frei Otto zijn leven lang naar manieren om met zo min mogelijk materialen en energie ruimtes te overkappen. Daarbij liet hij zich inspireren door verschijnselen uit de natuur; van vogelschedels tot zeepbellen en spinnenwebben.
Sterke overkappingen, minimale middelen
Frei Otto, geboren op 31 mei 1925 in Siegmar, Duitsland, wordt tijdens de 2e Wereldoorlog gevangen genomen en te werk gesteld in Chartres als kamparchitect. Deze ervaring leidt tot een vroege interesse in tijdelijke, lichtgewicht structuren gebouwd met minimale materialen en vormt de basis voor zijn levenslange zoektocht om met weinig middelen en materialen de sterkste overkappingen te maken.
Na de oorlog wint hij een beurs om naar Amerika te reizen, waar hij studeert aan de Universiteit van Virginia en kennis maakt met het werk van Frank Lloyd Wright, Eero Saarinen, Mies van der Rohe, Richard Neutra en Charles en Ray Eames. Hij keert terug om aan de Technische Universiteit van Berlijn te studeren voor een doctoraat in de civiele techniek en schrijft in 1954 Das Hangende Dach, of The Suspended Roof, Form and Structure – een proefschrift dat wordt gepubliceerd in drie talen.
In 1958 richt hij het Institute for Development of Lightweight Construction op, een kleine particuliere organisatie die hij naast zijn eigen Berlijnse studio leidt. In 1964 wordt hij directeur van het nieuwe Institute for Lightweight Structures aan de Universiteit van Stuttgart, waar hij pioniert met onderzoek naar het vinden van steeds lichtere constructiemethoden, vaak gebaseerd op wiskundige patronen in de natuur.
Het is via de universiteit dat hij de opdracht wint om het Expo Pavilion uit 1967 te bouwen dat hem voor het eerst internationale aandacht zal geven.
De grote doorbraak
Voor de tuindersexpositie in Kassel ontwerpt hij in 1955 zijn eerste 3 kleine overkappingen. Maar zijn grote doorbraak komt, zoals hiervoor al aangegeven, met het ontwerp voor het West-Duitse paviljoen voor de Wereldtentoonstelling in 1967 in Montreal. Het paviljoen wordt een van de hoogtepunten van de tentoonstelling door de uitstraling en de originaliteit ervan. Het paviljoen van 8.000 vierkante meter, opgebouwd in slechts zes weken, is gemaakt van een flexibel polyester materiaal gedrapeerd over een net van staalkabels en ondersteund door acht onregelmatig uit elkaar geplaatste kolommen en spankabels die een structuur met meerdere pieken vormt.
Het paviljoen is een niet alleen functionele, maar ook een bijzonder mooie en elegante overkappingsconstructie die lijkt te zweven en die na de tentoonstelling gemakkelijk weer kan worden gedemonteerd.
Olympisch stadion van München in 1972
In 1968 krijgt Otto de opdracht om samen met Gunther Behnisch de stadions en sportcomplexen voor de Olympische Zomerspelen van 1972 in München te ontwerpen. De indrukwekkende daken die Otto en Behnisch ontwerpen combineren lichtheid en kracht; een bouwuitdaging waarvan velen zeiden dat die niet kon worden uitgevoerd. Het ontwerp bouwt verder op de tentconstructies die Otto al sinds de jaren 50 ontwerpt, met ditmaal een dak van pvc, waardoor de stalen netten, die zorgen voor zowel kracht als lichtheid, duidelijk zichtbaar zijn. De transparante trekdakconstructie die de tribunes van het stadion bedekt, heeft meerdere pieken en is gedeeltelijk beïnvloed door de vorm van het Alpengebergte. Ondersteund door kolommen op afstand rond de site en spankabels verankerd aan de grond, wordt de structuur ervan weerspiegeld in de glazen kap van acrylglas. Een kap die de omliggende gebouwen met elkaar verbindt. Otto creëert ook nog het stoffen dak voor het Olympische zwembad. De prestatie van de bouw van dit bijzondere stadion wordt helaas overschaduwd door het bloedbad en de dood van 11 leden van het Olympische team van Israël tijdens deze Spelen.
De Pritzker prijs
In 1982 wint Otto de Grand Prize en gouden medaille van de Vereniging van Duitse Architecten en in 2005 ontvangt hij daarboven op ook nog de Royal Gold Medal van het Royal Institute of British Architects (RIBA).
Frei Otto overlijdt op 9 maart 2015 in zijn woonplaats Warmbronn. 2 maanden na zijn dood krijgt hij postuum de Pritzker prijs toegekend, de allerhoogste prijs binnen de architectuur. Hij krijgt deze prijs voor zijn visionaire ideeën, zijn onderzoekende geest, zijn geloof in het vrijelijk delen van kennis en uitvindingen, zijn samenwerkingsgeest en zijn zorg voor het zorgvuldige gebruik van middelen. Hoewel hij voor de prijsuitreiking overlijdt, wordt Otto persoonlijk op de hoogte gebracht van het winnen van de prijs door de directeur van de Pritzker Prijs. Otto is blij en verheugd de prestigieuze prijs te winnen, maar geeft tevens aan dat het zijn belangrijkste architecturale drive altijd is geweest om nieuwe typen gebouwen te ontwerpen om arme mensen te kunnen helpen na natuurrampen en andere rampen waarbij mensen dakloos worden.
“I have only one dream. It is the oldest of humanity, of man in time. It is paradise. I would like to give paradise to everyone.”
Mocht u na het lezen van bovenstaande ook zin hebben in het voorjaar en heeft u zich voorgenomen meer te gaan genieten van het buitenleven? Druk dan op de knop voor het maken van een “corona-vrije” afspraak. Normaliter komen we graag naar u toe om u op locatie uitgebreid te informeren over onze overkappingsoplossingen, maar in deze huidige situatie zullen wij zonder technische kennis van uw kant, op afstand (online) onze oplossingen toelichten. Druk op de knop voor het maken van een corona-vrije afspraak. Uiteraard kunt u ons ook benaderen voor andere vragen of bestellingen. U kunt ons immer bereiken op het telefoonnummer: +31 (0)40 – 304 1519.